یحیی به درد پرسپولیس می خورد؟ - وبلاگ اسبیکو

به گزارش وبلاگ اسبیکو، پرسپولیس در جدیدترین ملاقاتش در رقابت های لیگ برتر، در هفته بیست وهشتم برابر ذوب آهن، یکی از تیم های میانه پایین جدول به میدان رفت و با یک گل بازی را واگذار کرد. این تیم که از پیش عنوان قهرمانی اش مسجل شده بود، در این بازی با وجود عطش زیادی که در نیمه دوم نشان داد، از فتح دروازه رقیب اصفهانی ناکام ماند تا بالاخره یحیی گل محمدی هم طعم شکست با سرخ های تهرانی را بچشد. در واقع از زمانی که گل محمدی سرمربی پرسپولیس شده بود، برای اولین بار بود که تیمش شکست می خورد. با وجود تلخی اندکی که این شکست برای بازیکنان به جا گذاشت، آن ها بعد از ملاقات با ذوب آهن، در جشن مفصلی که سازمان لیگ تدارک دیده بود، جام قهرمانی را بالای سر بردند تا برای چهارمین بار متوالی، نامشان را به عنوان قهرمان لیگ برتر بر سر زبان ها بیندازند. با وجود قهرمانی پرسپولیس تردید های اندکی از سوی طرفداران و تعدادی از کارشناسان به گوش می رسد که آیا یحیی گل محمدی، سرمربی جوان این باشگاه، به درد پرسپولیس می خورد یا نه؟ در زیر به تعدادی از دلایلی که چرا یحیی گل محمدی به درد پرسپولیس می خورد و چرا به درد این باشگاه نمی خورد، اشاره شده تا با جمع بندی بتوان به پاسخ نزدیک تری به واقعیت رسید.

یحیی به درد پرسپولیس می خورد

آمار درخشان: بازیکن سابق همین باشگاه پرسپولیس، از نیم فصل، درست از زمانی که گابریل کالدرون تهران را ترک کرد، راهنمایی سرخ پوشان را بر عهده گرفت. یحیی تا همین جا، یعنی تا سرانجام هفته بیست وهشتم لیگ برتر، کارنامه درخشانی دارد. او از 12 بازی 9 برد، دو تساوی و فقط یک شکست در کارنامه دارد. تنها شکست آن ها هم بعد از ثبت قهرمانی شان در لیگ رقم خورده که به نوعی یک بازی تشریفاتی بوده است. با نگاهی مختصر به همین کارنامه، می توان به صلاحیت های فنی یحیی در پرسپولیس ایمان آورد. کاری که او نموده، در حد و اندازه های کار یک مربی قهرمان است.

از قهرمانی تا قهرمانی: زمانی که یحیی گل محمدی راهنمایی پرسپولیس را بر عهده گرفت، این تیم صدرنشین رقابت های لیگ بود. در واقع کالدرون، پرسپولیس را قهرمان نیم فصل کرد و رفت. در چنین شرایطی، کمتر مربی ای حاضر است ریسک کند و راهنمایی تیمی را که بخت اول قهرمانی است، به دست بگیرد. ترس از ناکامی احتاقتصادی، بسیاری از مربیان صاحب نام را از قبول راهنمایی چنین باشگاهی بر حذر می دارد، اما یحیی با شجاعت مثال زدنی اش چنین مأموریتی را پذیرفت و دست آخر هم تیم را به عنوان قهرمان تحویل داد. آن هایی که دستی بر فوتبال دارند، به خوبی می دانند حفظ ریتم نتیجه گیری تیم در راه رسیدن به پیروزیت چقدر کار دشواری است و از عهده هر کسی برنمی آید.

مدیریت پیروزیت: گل محمدی پیش از این تجربه نشستن روی نیمکت پرسپولیس را داشت، ولی پیروزیتی به دست نیاورد. آن موقع ستاره های بزرگی مانند مهدی مهدوی کیا و علی کریمی در تیمش بازی می کردند، ولی یحیی که خیلی جوان تر از این روز ها نبود، نتوانست مدیریت مناسبی در مربیگری اش ایجاد کند و اولین تجربه اش با پرسپولیس بدون رسیدن به جام بود. اما در بازگشت دوباره اش او به خوبی نقطه ضعف اولیه را رفع نموده بود. راهنمایی و مدیریت رختکن تیمی که سه سال متوالی قهرمان شده و بازیکنانش خواه ناخواه دچار غرور کاذب می شوند، کار ساده ای نیست، ولی یحیی به خوبی از پسِ این ماجرا برآمد و به یاری دیگر اعضای کادر فنی اش، توانست رگ و ریشه بازیکن سالاری در باشگاه را بسوزاند.

رجحان در ملاقات های 6 امتیازی: دیگر نکته ای که هوش مربیگری یحیی گل محمدی را متمایز جلوه می دهد، امتیازدریافت در ملاقات های سرنوشت ساز است. او در راه رسیدن به قهرمانی با پنج تیم سپاهان، استقلال، تراکتور، شهرخودرو و فولاد رقابت داشت. داستان سپاهان را که دیگر همه می دانند. شاگردان قلعه نویی به موقع در زمین مسابقه حاضر نشدند و کمیته انضباطی رأی به رجحان سه بر صفر پرسپولیسی ها داد. به غیر از آن یحیی در سه ملاقات سرنوشت ساز دیگر هم درخشید. او همان ابتدای کارش در پرسپولیس باید با رقبای مستقیم مبارزه می کرد؛ بردن دو بر صفر تراکتور، نباختن در داربی، شکست دادن شهرخودرو و دست آخر بردن فولاد، کاری کرد که یحیی را در همه ملاقات های شش امتیازی اش، پیروز نشان دهد. اگر او خوش شانس بود و داربی را هم می برد، احتمالا زودتر از چهار هفته مانده به سرانجام لیگ می توانست جام قهرمانی را به ارمغان بیاورد.

جوانی و دریافت به تومان! شاید دیگر موضوع مهمی که یحیی گل محمدی را مربی مناسبی برای پرسپولیس جلوه می دهد، جوانی اوست؛ اما در عین جوانی، یحیی تجربه بسیار زیادی در سرمربیگری در لیگ دارد. شاید اغراق نباشد اگر او را بهترین مربی نسل جوان کنونی ایران دانست. با همین فاکتور جوانی که البته با انگیزه هم مخلوط شده، یحیی سال های زیادی می تواند در پرسپولیس بدرخشد و جام بیاورد. علاوه بر آن، او یک مربی ایرانی است که برای باشگاه مسائل اقتصادی ناشی از نوسانات ارز را به بار نخواهد آورد. این که او مربی ارزانی است یا گران قیمت، فعلا چندان تعیین نیست، ولی همین که قرار نیست به دلار دستمزد بگیرد، می تواند مورد مهمی برای پرسپولیس باشد.

یحیی به درد پرسپولیس نمی خورد

کسل نماینده: پرسپولیسِ یحیی گل محمدی با وجود رسیدن به عنوان قهرمانی، چندان چشم نواز بازی نمی نماید. این تیم بیش از آن که خلاقیت در خط حمله داشته باشد، متکی به خط دفاعی خوب و البته دروازه بان های خوب ترش است. درخشش بیرانوند از یک سو و عملکرد مقبول بوژیدار رادوشوویچ (من های ملاقات با ذوب آهن) نگاه بسیاری را به خود جلب کرد؛ نتیجه آن شد که پرسپولیس به طور مشترک کمترین شکست در لیگ را دارد و البته عنوان بهترین خط دفاع لیگ را هم از آنِ خودش نموده است. شاید اگر درخشش مدافعان تیم نبود، پرسپولیس با گل محمدی، در راه رسیدن به قهرمانی دشواری زیادی داشت.

برد های ناپلئونی: حاصل بازی های نه چندان زیبای پرسپولیس شد ثبت برد های زیاد با حداقل نتیجه. از 9 برد پرسپولیس با گل محمدی شش تایش با اختلاف یک گل به دست آمد. بسیاری از همین برد ها هم روی درخشش انفرادی مهدی ترابی حاصل شد. اگر خلاقیت این بازیکن نبود، تعیینا پرسپولیس گل محمدی در راه رسیدن به قهرمانی، سختی بیشتری باید متحمل می شد. این نتایج در شرایطی به دست آمد که سرخ های تهران با سپاهان هم روبه رو نشدند؛ وگرنه بردن در آن بازی با اختلاف بیش از دو گل هم در آن بازه زمانی شاید خوش بینانه به نظر می رسید.

تیمی که مال خودش نبود: حمید مطهری، یکی از دستیاران گل محمدی، در جشن قهرمانی پرسپولیس گفت این تیم خوب بسته شده است؛ خوب بسته شدن تیم قطعا ارتباطی به یحیی گل محمدی نداشته است. او تیمی را به دست گرفت که ابتدا برانکو شالوده اش را گذاشته بود و بعد کالدرون و چندین نفر دیگر از باشگاه، آن را پروراندند. حالا که خود مربیان پرسپولیس هم به این موضوع اعتراف نموده اند، شاید اگر خود یحیی تیم را می بست، نتیجه ای را که می خواست، نمی گرفت. البته همان طور که تعیین است، قید شاید نقش پررنگی را ایفا می نماید و ممکن بود نتایج از این هم بهتر می گردد.

با این حال با نگاهی به دغدغه آن عده که یحیی را گزینه چندان مناسبی برای پرسپولیس نمی دانند، می گردد هنوز با استدلال هایی، نگرانی های این عده را بی اساس دانست؛ آن هایی که یحیی و تیمش را به بازی کسل نماینده متهم می نمایند، حتما باید نیم فصل های دوم پرسپولیس با برانکو را یک بار دیگر مرور نمایند؛ مرد محبوب کروات، عمده بازی های جذاب را از تیمش در نیم فصل اول می خواست و در نیم فصل دوم با احتیاط بیشتری وارد زمین می شد. شاید و تنها شاید یحیی هم از دست برانکو کپی نموده است؛ برای آنالیز این مورد می گردد منتظر آغاز فصل جدید ماند؛ جایی که امتیازات صفر می گردد و تفکرات مربیان برای بازی هجومی به همراه دریافت امتیاز، شکل جدیدی به خود می گیرد.

مورد چیدن تیم از طرف نفر دیگر هم در همین زمینه می گنجد؛ چه بسا یحیی در فصل آینده، با تزریق بازیکنان مد نظرش به پرسپولیس، هم فرایند نتیجه گیری را ادامه دهد، هم بتواند با ارائه بازی زیبا، دوباره خواسته طرفداران را که فوتبالی زیبا و تهاجمی است، در زمین اجرا کند.