ویتامین D را با ناهار بخوریم یا صبحانه؟ - وبلاگ اسبیکو

به گزارش وبلاگ اسبیکو، گاهی بدن انسان بنا به دلایل مختلف نمی تواند مواد مغزی را با تغذیه جذب کند، در این شرایط برای پیشگیری از بروز بیماری ها و ضعف سیستم ایمنی بدن مصرف بعضی مکمل ها یا ویتامین ها توصیه می گردد.

به گزارش همشهری آنلاین، دریافت به اندازه ویتامین ها و مواد معدنی نقش بسیار مهمی در متابولیسم بدن دارد، بنابراین کمبود این مواد در بدن به علت تغذیه نامناسب سلامتی ما را به خطر می اندازد. برای همین مصرف مکمل ها و املاح معدنی از سوی متخصصان تغذیه توصیه می گردد، اما گاهی مصرف خودسرانه و از طرفی نداشتن اطلاعات کافی درباره چگونگی مصرف این مکمل ها سبب بروز مسائل بیشتری برای بدن می گردد.

خدیجه رحمانی متخصص تغذیه و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران در این باره گفت: قبل از هر چیزی باید بدانیم تعریف مکمل چیست. مکمل همان طور که از نامش پیداست به معنی تکمیل نماینده است، بدن ما به اندازه مشخصی ویتامین احتیاج دارد، اما گاهی کمتر از حد استاندارد و لازم دریافت می نماید. در نتیجه ما باید فاصله کمبود بدن تا اندازه لازم آن را با مکمل رفع کنیم. این هم کار هرکسی نیست و نباید خودسرانه این مکمل ها را مصرف کرد.

رحمانی ادامه داد: حتما باید یک متخصص تغذیه این کار را انجام دهد و احتیاج شخص به مکمل را تشخیص دهد تا اگر لازم بود مصرف مکمل را تجویز کند. پس اگر کسی خودسرانه سراغ مکمل ها برود نه تنها ممکن است مشکل را حل نکند، بلکه مسائل بیشتری را هم برای بدنش ایجاد کند.

این متخصص تغذیه با تاکید به اینکه افراد نباید خودسرانه مکمل مصرف نمایند، اضافه کرد: مثلا اگر ما ضروری ترین ماده مغذی بدن یعنی آهن را هم زیادی مصرف کنیم، این اندازه آهن باعث فراوری رادیکال های آزاد و در نهایت سرطان می گردد.

اندازه و چگونگی مصرف ویتامینD

رحمانی با اشاره به اینکه مصرف مکمل هم دوره دارد و نمی گردد آن را مدام مصرف کرد، گفت: برخی ویتامین ها مانند ویتامین دی را شاید بتوانیم مدام مصرف کنیم، اما این درباره همه ویتامن ها صدق نمی نماید. به علت اینکه ویتامین D باید به وسیله تابش خورشید دریافت گردد که برای همه میسر نیست. مثلا در فصل زمستان نور خورشید آنقدر قوی نیست که بتواند ویتامین دی را تامین کند. بنابراین طبق دستور وزارت بهداشت ویتامین دی 50000 بستگی به اندازه آن در بدن هر فرد باید ماهی یک بار مصرف گردد. البته برخی افراد طبق نظر پزشک احتیاج هفتگی به این ویتامین دارند یا برخی باید به صورت آمپول آن را دریافت نمایند. در هر صورت باید به صورت مداوم مصرف گردد. اما درباره سایر مکمل ها صدق نمی نماید.

چه افرادی احتیاج به مولتی ویتامین دارند؟

عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران درپاسخ به این سوال که مولتی ویتامین بهتر است یا مصرف جداگانه هر ویتامین نیز گفت: بستگی به شرایط فرد دارد. سالمندان معمولا غذای کافی دریافت نمی نمایند برای همین باید مولتی ویتامین و مواد معدنی مصرف نمایند. اما برای افراد عادی صدق نمی نماید. مثلا رژیم غذایی برخی افراد ممکن است فقط ریزمغزی کم داشته باشند. یا برخی افراد فقط ویتامین های گروه B را در رژیم غذایی خود ندارند، بنابراین آنها باید فقط این دست ویتامین را دریافت نمایند نه همه را. به عنوان نمونه ویتامین B12 فقط در منابع حیوانی وجود دارد و منابع گیاهی فاقد آن است، بنابراین افرادی که گیاهخوار محض هستند و از منابع حیوانی در رژیم غذایی خود استفاده نمی نمایند باید این ویتامین را مصرف نمایند. پس بر حسب شرایط کاملا فرق دارد.

رحمانی درباره اینکه جغرافیای محل زندگی هم در کمبود ویتامین نقش دارد، گفت: در منطقه ها محروم کمبود ویتامن A وجود دارد. بعلاوه کمبود ویتامین B1 و B2 هم در این منطقه ها داریم. کمبود اسید فولیک و آهن نیز دیده می گردد. در سطح کشوری برای جبران و پیشگیری از کم خونی از آرد حاوی آهن اضافه نموده شده استفاده کردند. در واقع با این برنامه روی مواد غذایی که بیشترین مصرف را بین مردم دارد ورود کردند تا فقرآهن را جبران نمایند.

وی ادامه داد: ما هنوز در برخی منطقه ها با کمبود کلسیم رو رو و هنوز شاهد بیماری پوکی در خانم ها هستیم. در بسیاری از منطقه ها محروم ما شاهد فقر آهن هستیم و بسیار شایع است. طبیعی است که ریز مغزی ها در جغرافیا و منطقه ها محروم که کیفیت مواد غذایی آنها پایین است یا کاهش پیدا نموده، کمتر باشد. وقتی لبنیات و گوشت از سفره غذایی افراد کم یا حذف گردد بیشتر در معرض کمبود قرار می گیرند.

تاثیر ویتامین B بر خلق و خو

این متخصص تغذیه در پاسخ به این سوال که بیشتر کمبود کدام ویتامین در کشور وجود دارد گفت: کمبود ویتامین B1 در کشور بیشتر دیده می گردد. با الگوهای مصرفی که وجود دارد باید آن را در غلات گنجاند. مثلا نان ها باید برای دریافت این ویتامین تصفیه نشده باشند، اما متلاسفانه بیشتر نان های ما تصفیه شده است و برای همین ویتامین B1 دریافت نمی گردد.

رحمانی درباره تاثیر ویتامین ها روی کیفیت خلق و خو نیز شرح داد: ویتامین های گروه B نقش مهمی در یاری به مغز در فراوری سطح کافی مواد شیمیایی مورد احتیاج برای مدیریت خلق و خو و سایر عملنمودها دارند. بنابراین ویتامین های گروه ب در خلق و خو به علت نقشی که در متابولیسم بدن دارند بسیار تاثیرگذارند. اگر کسی دارای مقادیر کم ویتامین B و به ویژه B12 باشد، محتمل است علائم افسردگی را تجربه کند. به ویژه B12 در کاهش خستگی شناخته شده است.

وی اضافه کرد: ویتامین B3 نیزکه در فراوری سروتونین نقش دارد بسیار اهمیت دارد. در افراد مبتلا به افسردگی، سطح سروتونین آنها پایین است. توزیع ویتامین B3 در مواد غذایی زیاد است و عمدتا کمبود آن کمتر پیش می آید. مگر کسی مسائل گوارشی داشته باشد. اما جذب ویتامین B1 و B2 به وسیله مواد غذایی کمتر است. B2 بیشتر در شیر و لبنیات یافت می گردد. اگربه این دست لبنیات حرارت زیاد داده نگردد و در معرض نورآفتاب قرار نگیرند، چون نور آفتاب آنها را از بین می برد، ممکن است با این شرایط بیشتر جذب بدن شوند. چون ویتامین گروه B نسبتا ناپایدارند و در مراحل پخت بین 30 تا 60 درصد آنها از بین می رود برای همین کمبود آن بیشتر حس می گردد.

کی ویتامین بخوریم؟

رحمانی درباره ساعت مصرف مکمل ها نیز گفت: مکمل های غذایی بیشترین جذب را نیم ساعت قبل از غذا دارند، اما کسانی که مشکل معده دارند مصرف این مکمل ها را تا یک ساعت بعد از غذا هم به آنها توصیه می کنیم. ویتامین های محلول در چربی باید بعد از وعده های غذایی که در آن چربی وجود دارد، مصرف گردد؛ مثلا بعد از وعده ناهار یا شام. مثل ویتامین D که محلول در چربی است. در حالی که برخی به این نکته اصلا توجه نمی نمایند که این ویتامین باید همراه با غذایی که چربی در آنها وجود دارد مصرف گردد تا جذب آن افزایش یابد. ویتامین آ، ویتامین ای و... محلول در چربی هستند و از همین قاعده پیروی می نمایند. در وعده صبحانه معمولا چربی در غذا وجود ندارد. بنابراین ویتامین دی نباید با صبحانه مصرف گردد. البته مصرف ویتامین دی در منطقه ها ساحلی لزومی ندارد.

این متخصص تغذیه در انتها گفت: تداخل در مصرف هم نباید ایجاد گردد. تداخل بیشتر در مصرف مواد معدنی اختلال ایجاد می نماید، اما در ویتامین ها تداخل آنچنانی نداریم. مثلا کسی که کمبود آهن دارد نباید قرص آهن را با کلسیم مصرف کند. یا مثلا منیزیم را نباید همزمان با عنصر معدنی دیگر مصرف کند. باید حداقل سه تا 4 ساعت فاصله بین مصرف مواد معدنی باشد.