نانوسلولز باکتریایی عوارض بعضی جراحی ها را کاهش می دهد - وبلاگ اسبیکو

به گزارش وبلاگ اسبیکو، چسبندگی فیبروتییک در جراحی فتق شکمی عوارض زیادی دارد که برای جلوگیری از آن ها ضروری است سد زد چسبندگی ایجاد گردد، محققان دریافتند برای ایجاد این سد می توان از نانوسلولز باکتریایی استفاده کرد.

به گزارش گروه فناوری وبلاگ اسبیکو، نانوسلولز باکتریایی یک پلیمر طبیعی سازگار با زیست محیط است که کاربرد آن در بخش مراقبت های بهداشتی در حال افزایش است. یکی از کاربرد های نوآورانه بالقوه این نانوسلولز ها را می توان در طراحی مش های جراحی برای درمان فتق شکمی یافت.

شرکت بی براون سرجیکال (B. Braun Surgical) یکی از فراوریکنندگان برجسته ادوات پزشکی برای پانسمان زخم، با همکاری محققان موسسه علوم مواد بارسلونا (ICMAB-CSIC)، اقدام به استفاده از این نانوسلولز ها برای فراوری یک توری جراحی نموده اند. نتایج اولیه مطالعات اجرا شده روی این محصول که روی بدن حیوانات اجرا شده نتایج امیدوارکننده ای در پی داشته است.

هر ساله 20 میلیون بیمار در سراسر دنیا دچار فتق شکمی می شوند که یک بیماری شایع بوده و فقط به وسیله جراحی برطرف می گردد.

در فتق شکمی، ترمیم شکم به وسیله استفاده از مش جراحی است که پشتیبانی مکانیکی از ناحیه ضعیف شده را فراهم می نماید. این مش ها به طور عمده از پلیمر های مصنوعی مانند پلی پروپیلن (PP) ساخته می شوند.

آنا رویگ، رهبر گروه نانوذرات و نانوکامپوزیت ها (NN) می گوید: در این زمینه، راهبرد هایی برای به حداقل رساندن واکنش های بدن ضروری است، زیرا چسبندگی فیبروتیک در اطراف ایمپلنت می تواند باعث ایجاد عوارضی گردد.

فراتر از عمل های مکرر احتمالی، چسبندگی می تواند باعث درد شدید و مزمن، اختلالات گوارشی یا ناباروری گردد. چنین عوارض پزشکی انگیزه کوشش های فعلی محققان است.

یک راه چاره برای بهبود مش های جراحی، جداسازی فیزیکی شبکه PP از بخش درون شکمی است که با افزودن یک سد ضدچسبندگی انجام می گردد.

در مقاله ای که محققان با عنوان تقویت بافت نرم درون تنی با نانوسلولز باکتریایی در مجله Biomaterials Science منتشر کردند نشان دادند که می توان از نانوسلولز باکتریایی به عنوان یک ماده بیومتری مناسب برای ایجاد این سد استفاده کرد.

مطالعات درون تنی حیوانات (خرگوش) نشان می دهد که نانوسلولز باکتریایی در محل کاشت موجب جابه جایی مناسب، تثبیت بخیه، قابلیت مدیریت بهتر شرایط می گردد. پس از پیگیری 21 روزه، عملکرد زیست پلیمر به عنوان ماده تقویت کننده بافت نرم با مشاهدات ماکروسکوپی و تجزیه و تحلیل بافت شناسی ارزیابی شد.

جالب اینجاست که نانوسلولز باکتریایی باعث چسبندگی کمی می گردد، که فقط 8 درصد از سطح کل را درگیر می نماید و در نتیجه می توان گفت که این زیست مش ها به خوبی در دیواره شکم ادغام شده اند. بهبودی خوب پس از عمل نشان داد که این ماده توسط حیوانات به خوبی تحمل می گردد.

پاو تورون، معاون بخش تحقیق و توسعه براون سرجیکال گفت: همکاری بین موسسات دولتی و شرکت های خصوصی برای توسعه مفاهیم نوآورانه برای جراحی، یکی از اولویت های ما است.