بازی سرزنش جهانی، نسبت بین همه گیری و بیگانه هراسی - وبلاگ اسبیکو

به گزارش وبلاگ اسبیکو، خبرنگاران(ایبنا)-: نویسنده: دیوی سریدار*/ مترجم: سیدامین موسوی زاده: تعجبی ندارد که کووید 19 مردم را عصبانی کرده است: زندگی آن ها به شیوه غیرقابل تصوری دچار اختلال شده است. افراد اعضای خانواده خود را بر اثر این بیماری از دست داده اند، یا ماه ها از کووید طولانی مدت رنج برده اند. با محدودیت های لازم برای سرپا نگه داشتن خدمات بهداشتی و درمانی، مشاغل کوچک زیر پا گذاشته اند، مراکز شهرها تعطیل شده اند و مردم ماه ها را بدون دیدن عزیزان خود گذرانده اند. آزادی های اساسی که ما آن ها را حقی مسلم می دانستیم به منظور جلوگیری از شیوع یک ویروس خطرناک سلب شده است. این پرسش که منشا آن کجاست و این که چه کسی مسئول این همه ویرانی و فقدان است، اهمیت فوق العاده ای پیدا کرده است.

شاید به همین دلیل است که ملامت با بسیاری از مشکلاتی که به همراه دارد، در بسیاری از بحث ها محوری شده است. مردم می خواهند بدانند که مقصر کووید19 کیست. پروفسورها، ژو ژون و ساندر گیلمن در کتاب خود من می دانم چه کسی باعث کووید 19 شد: همه گیری و بیگانه هراسی این حوزه را بررسی می کنند. نویسندگان تجربیات و نگرش نسبت به گروه هایی را که در نقاط مختلف مورد توجه قرار گرفته اند، مورد بررسی قرار می دهند: مردم چین، یهودیان بسیار راست کیش، افراد سیاه پوست و قهوه ای و پایان، سفیدپوستان آمریکایی حامی دونالد ترامپ. این برخی از موضوعات کلیدی ست از تجزیه و تحلیل آن ها بیرون می آید.

اول، ما باید واکنش های دولت را از شهروندان و دانشمندان متمایز کنیم. دولت چین مسئول عدم شفافیت خود در مورد نحوه پیدایش کووید19 است. اما مردم این دولت و آن ویروس شناسانی که داده ها و اطلاعات توالی ژنتیکی را در اختیار همکاران خود در سراسر جهان قرار داده اند تا آن ها بتوانند کیت آزمایش و واکسن بسازند مسئول این نیستند.

دوم، نحوه نام گذاری ویروس ها اهمیت دارد. در اوایل سال 2020، سارس کو2 با عنوان ویروس ووهان و ویروس چینی برچسب گذاری شد. سپس نوع کنتی و نوع هندی آمد. همه این ها می تواند منجر به این شود که گروهی از افراد به عنوان نجس و بیمار شناخته شوند. سازمان بهداشت جهانی در تلاش است تا برای اصلاح این شرایط، برای اشاره به انواع ویروس از الفبای یونانی (آلفا، بتا، دلتا و غیره) استفاده شود، تا تمرکز از کسی مقصر است به آن ها این جا هستند، چه گونه آن ها را مدیریت کنیم منتقل شود.

سوم، ترس و عدم اطمینان به بسیاری از بیگانه هراسی های مورد بحث در این کتاب انجامیده است. این موضوع با رای گیری برگزیت بریتانیا هم مطابقت دارد. عدم آشنایی باعث تحقیر و اهانت می شود. من از برگزیت این را به یاد می آورم، و این که چه گونه اغلب منطقه ها با کم ترین مهاجران اتحادیه اروپا به خروج رای دادند، در حالی که کسانی که بیش ترین تعداد را داشتند از روابط عمیق با همسایگان ما خوش حال بودند. احساس بی اعتمادی نسبت به همه چینی ها آسان تر از شناخت چینی هایی است که در همسایگی زندگی می کنند. اما در نهایت لفاظی سرزنش آمیز به حل هیچ کدام از مشکلاتی که در حال حاضر با آن روبه رو هستیم کمکی نمی کند.

این امر هنگامی آشکار می شود که فرد در مورد برخی از جوامع اقلیت، تردید نسبت به واکسن را بررسی می کند. این گروه ها تمایلی به استفاده از واکسن کووید ندارند، اما سرزنش آن ها فقط آن ها را بیش تر به حاشیه می برد. در عوض، مشارکت، گوش دادن و دست یابی به درک نگرانی های آن ها در افزایش جذب واکسن اهمیت بیش تری دارد. بسیاری از نگرانی های این جوامع مربوط به دوره های تاریخی بدرفتاری از طریق مقامات است که خود محصول دوره های قبلی سرزنش است.

طنز کووید 19 این است که در حالی که بسیاری از مردم در سراسر جهان تنهایی، انزوا و سرخوردگی یکسانی را تجربه کرده اند، همه گیری نیازی به قطب بندی بیش تر ندارد: این فرصتی است برای ایجاد همبستگی، برای کار جمعی مردم برای حمایت از یکدیگر.

جمله پایانی کتاب واقعا بر احساسات عمیق ما تأثیر می گذارد: من می دانم چه کسی باعث کووید19 شد. آن ها مقصر بودند. چالش ما این است که بیاموزیم چگونه، در بحران های آینده، پرسش را از این که چه کسی باعث کووید19 شد تبدیل کنیم به چه گونه با هم کار کنیم تا آن را برطرف کنیم؟

شناسنامه کتاب

I Know Who Caused COVID-19: Pandemics and Xenophobia. by Zhou Xun and Sander Gilman. Reaktion Books, October 11, 2021, 256 pages.

* دیوی سریدار، استاد بهداشت عمومی جهانی در دانشگاه ادینبورگ است.

منبع: گاردین